Code rood-wit

De wind had zeven hamstrings doorgesneden
Toen de tornado door de wedstrijd was gewoed
Toch was de coach naderhand tevreden
Want bij vlagen speelden ze best goed

Hypnothese

In welke lichaamshouding komt Vaak het snelste op de proppen
vroeg ik toen de slaap alweder onbevatbaar bleek
Ik ging op zoek naar een formule om mijn snoezen in te stoppen
En ben variabelen gaan testen tijdens de nachten van de week

Buik, rug, zij, op allebei
Liggen, zitten, staande pitten
Hoofd op kussen, hand ertussen
Of naar dromenland in foetusstand

Maar welke hoek of pose ik mijn lichaam ook in vouw
Ik slaap nog steeds het allerbeste congruent naast jou

Grindset

Eerst was het voor Sparta
Toen werd het Valhalla
Nu is het enkel een grotere noot
De torens blijven maar smoesjes verzinnen
Om je te pletter te werken tot aan je dood

Met Droge Ogen

Ik heb mij reeds gevestigd in het oosten van het land
Studie deed mij Utrecht voor het oord van oooo verruilen
Die tongval went wel, maar er is iets anders aan de hand
Want als ik hier uien snij, hoef ik niet te huilen

“Misschien het scherpe mes, of het afzuigprocedé?”
Empirisch kokkerellen moest de blijdoener ontwaren
Stuk voor stuk de hele keuken uitgetest, maar nee
Niks anders dan de uien kon de drooglegging verklaren

Ik ben toen maar eens gaan vragen naar de bron van de ajuin
De Jumbo was niet happig maar de groenteman beet graag
Die wees mij naar een leeg stuk kaart:“Nee, daar staat een tuin
Je moet op zoek gaan naar een gat in de overgroeide haag”

Die heg reeds getrotseerd stond ik in een open veld
Waaruit bijna rechte rijen uienstengels naar mij zwaaiden
Aan het einde stond een hutje, door een leunstoel vergezeld
Waarop twee ogen tergend langzaam in mijn richting draaide

Ze lagen teruggetrokken in een rimpelig gelaat
Omringt door bijna alle kleuren die een huid kan wezen
De rest was met bewijs van vreugd en veel verdriet bestraat
Kortom, een gelaagd gezicht was zojuist voor mij verrezen

“Wat doe je op mijn land?” Werd mij ietwat plat gevraagd
Waarop ik pas bedacht dat dit op inbreken zou lijken
Ik schoot in de excuses maar die werd kundig doorgezaagd
Door een kunstgebit wat in een lachje zat te prijken

Mijn gemoederen bedaard schoot het gesprek van hot naar hert
Die wel eens een uitje op zijn boerderij beproefde
Voor een eendelijke boer was hij verrassend extravert
Tot de traanloosheid aan bod kwam wat hem duidelijk bedroefde

Ondertussen had de zon het schijnen al gestaakt
En liep de man onder de maan in ringen langs de stelen
Zijn plotskapse emotie had mij evengoed geraakt
Zo hielden wij een optochtje van brokken in de kelen

“Samen met mijn vrouw liep ik elke nacht zo rond”
Begon de boer met hangend hoed aan mij te vertellen
“Dat was het enige moment waarop een lach haar nader stond
Er was verder enkel angst die haar nietsontziend kon kwellen

Ik maak dit tochtje nu al best een aantal jaar alleen
En hoop ik dat ze het patroon zo hoog goed kan bekijken
Ik neem het haar niet kwalijk dat ze op die dag verdween
Maar voel ik hier mijn lege hand, dan breken weer de dijken”

De besproeiing deed hij verder liever zonder amateur
Maar hij bedankte mij voor het gesprek, vroeg zelfs “tot nog een keer?”
De ui heeft sinds mijn trip nog steeds die tranenloze geur
Maar zo met droge ogen snijden lukt niet altijd meer

Ter Geruststelling

Mocht u na dit gedicht twijfelen aan mijn morele kompas
Ik word nog liever bestuurd door boerderijdieren dan door Caroline van der Plas

Zeg wat je wil over bodybuilders
Ze weten meer over massa migratie dan Wilders

“Na de B komt de C!”, kwam Pieter te weten
Hij wist toen meteen hoe zijn partij moest gaan heten

(Hier komt nog iets over het laatste coalitielid maar die naam rijmt wat lastig)

Daliarchus

“Pak hem bij de steel”
Zeiden de wijzen van weleer
Leuk gezegd, maar dit gevecht
Gaat onafwendbaar tekeer

Tempus is zijn dojo
En hij heeft zwarte band
Kan lang wachten, spaart zijn krachten
En dan plots is daar zijn hand

Crises, drama, donker weer
Hij slingert alles aan je kop
Osae-waza in je bed
Sta dan nog maar eens op

Verlies is een kwestie van tijd
Weiger daar onder te bukken
Remise is al lang okay
Maar laat de dag je niet plukken