Na een paar jaar gedichtjes te hebben geschreven die alleen een select paar vrienden te lezen kregen vonden diezelfde vrienden dat het tijd werd om mensen die er wat vanaf weten een gedichtje te laten zien. Vanuit dat idee schreef ik mij in voor de 2023 jongeren editie van de poëziewedstrijd van Harelbeke in België. Na eerst een mailtje te hebben gekregen dat ik een aantal spelfouten had meegestuurd in mijn inzending kreeg ik bericht dat ik bij de laureaten zat! Ik had zelfs de derde prijs weten te winnen wat nog steeds een erg onwerkelijke gebeurtenis is. Praten met de andere genomineerden en het horen van hun gedichten was erg inspirerend. De hele uitreiking was een wonderlijk evenement en de lange reis meer dan waard. Hieronder is het juryverslag en mijn inzending te lezen.

Juryverslag

“Ik ben gestrand in Smäland, zo grijpt een dichter met de schuilnaam Henkie Koeientemmer onze aandacht vast. Om dan op originele wijze de grotenmensenwereld te fileren. Volwassenen zijn sprookjes, zegt hij. En niemand zet de kast in één keer in elkaar. Dat zijn toch oneliners waarvan je wil weten wie ze écht geschreven heeft. En dat blijkt Ard Kotte uit Bunnik te zijn. Proficiat, jij krijgt de derde prijs.”

Songesand

Ik ben gestrand in Småland
Tussen leden van mijn leeftijd
We wachten op een hand
Maar de rest, die is de weg kwijt

Grijzer, krommer, plastic in de mond
Blikken bebeiteld door verjaring
Kijken net zo hulpeloos naar de pijlen op de grond
Het zijn kinderen, gebukt onder ervaring

Van hen gaat het niet komen
ze zijn zelf zogoed verdwaalt
Te laat nu voor hun dromen
Zo heeft de twijfel dat bepaalt

Dus wacht niet op een handleiding
Volg niet het pad van later jaar
Volwassenen zijn sprookjes
En niemand zet de kast in één keer in elkaar

Zonden van de Zolder

Als God in zijn vingers knipt
Om hen met een rein verleden
Op te halen van beneden
Salderen met het eeuwig leven
Zal de hemel vurig beven
Want de onderburen houden feest
Het is nog nooit zo leuk geweest

Pyjama Parochie

Op de vloer bij vriendje een
Hij ligt hoger in zijn bed
Vriendje twee juist lager, zijn matje is lek
Een trappetje van stoute woorden
Lang gelach en korte ruzies
Waar geen bloed meer geldt, maar goed gelul
(En het nieuwste Poké-prul)
Toen ondanks de leerdrift van leraren
De wonderen de wereld nog niet uit waren
We keken langs kleurloze kozijnen
Zagen een eindeloze boterham
Met meer hagelslag dan van moeder zou mogen

Ik kijk nog vaak daar dat beleg
Het oneindige waarom
Wat elke avond schreeuwt om genuttigd te worden
Of het echt geen einde kent
Kom je alleen te weten door te beginnen met eten
Maar vroegere vrienden vinden andere voeding
Te druk met hypotheek en suikervrije stroopkoeken
Om ons eigen sterrenstelsel te zoeken
Ik wil baantjes trekken in het betekenisledige
Surfend over de ringen van Saturnus
Een klein (tevens groot) stukje van Oneindig eigen maken
Zij willen misschien zonnepanelen op de daken
Maar de ruimte is al zo alleen
Dus doe mij ook zo’n koek